Wszystko zaczęło się od Festiwalu Kuchni Śląskiej zorganizowanego przez Śląską Organizację Turystyczna w 2006 r. Impreza ta miała promować regionalne smaki. Od tego czasu odbywa się ona co roku w różnych miejscach województwa śląskiego. W 2011 r. zmieniono jej nazwę na Festiwal Śląskie Smaki. Impreza stała się impulsem do stworzenia Szlaku Kulinarnego.

Na liście Szlaku jest obecnie 35 restauracji. Aby się na niej znaleźć, należy poddać się bardzo rygorystycznemu procesowi oceny. Liczy się nie tylko smak potraw, ale również sposób ich przygotowania, stosowane składniki, a także czystość restauracji i podejście do klienta. Najlepsze lokale otrzymują specjalny certyfikat.

Szlak jest promowany przez broszury w języku polskim i angielskim dostępne m.in. w lokalach znajdujących się na liście Śląskich Smaków oraz w punktach Śląskiego Systemu Informacji Turystycznej. Świetną reklamę stanowi również cykl programów kulinarnych emitowanych przez TVP Katowice o nazwie „Rączka Gotuje na Szlaku Kulinarnym Śląskie Smaki”.

Śląskie Smaki to doskonała propozycja nie tylko dla mieszkańców regionu, którzy chcą dobrze zjeść w sprawdzonym miejscu, ale również dla turystów, którzy pragną spróbować tradycyjnych śląskich potraw i poznać bliżej kulturę Górnego Śląska.

W tym roku projekt obejmuje promocję wybranych atrakcji turystycznych na terenie Beskidu Wyspowego, Gorców oraz Pienin. Trasa szlaku wiedzie przez 13 miejscowości położonych pośród malowniczych krajobrazów gór, lasów. Na szlaku znalazło się 15 miejsc, obiektów i atrakcji zarówno tych dobrze znanych turystom, jak: zamek Dunajec w Niedzicy, przełom Dunajca czy uzdrowiska w Rabce-Zdroju i Szczawnicy, jak i tych mniej znanych, ale wartych odwiedzenia, jak chociażby Gospodarstwo W Słonecznej Dolinie z Kamienicy, gdzie na najmłodszych czekają warsztaty pszczelarskie, Gospodarstwo Koziarnia z Pogórzan organizujące m.in. warsztaty pieczenia chleba oraz zespół pałacowo-dworski w Kamienicy, gdzie na najmłodszych czekają wyprawy konne. Są tutaj także prawdziwe perełki, jak Wioska Indiańska w Szczyrzycu, Gajówka Mikołaja w Łopusznej, Pijalnia Wód Mineralnych w Szczawie, czy Obserwatorium Astronomiczne na Lubomirze.

Obiekty znajdujące się na szlaku Małopolska dla Dzieci rozmieszczone są na dosyć rozległym terenie. Miejsca na szlaku zachęcają do rodzinnych wypadów: dla zdrowia (np. do uzdrowiska w Rabce Zdroju lub w Szczawnicy czy pijalni wód mineralnych w Szczawie), dla sportu (np. aby poznać uroki jazdy na nartach w Ostoi Górskiej Koninki), dla smaku (w tłoczni Maurer w Zarzeczu można dowiedzieć się jak wytwarza się sok jabłkowy, a w gospodarstwie Koziarnia w Pogórzanach, jak robi się ser), dla wiedzy i zabawy (np. podczas warsztatów odbywających się w Wiosce Indiańskiej w Szczyrzycu czy tych organizowanych przez Muzeum im. Władysława Orkana w Rabce-Zdroju, jak i spoglądając w niebo przez lunetę w obserwatorium astronomicznym na Lubomirze). Podczas kolejnych wypraw można sprawdzić, jak „działa” świat przyrody (np. na warsztatach pszczelarskich w gospodarstwie W Słonecznej Dolinie czy zwiedzając ekspozycję poświęconą mieszkańcom puszczy karpackiej w Gajówce Mikołaja w Łopusznej), posmakować górskiego pstrąga (na łowisku w Krościenku nad Dunajcem), posłuchać górskich opowieści podczas spływu Dunajcem i dowiedzieć się, jak wyglądało kiedyś życie na zamku w Niedzicy (i czy tam na pewno nic nie straszy?!).

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 33163

Lista obiektów jest starannie dobrana pod względem wysokiej jakości usług, atrakcyjności turystycznej dla osób starszych oraz prowadzących je gospodarzy, którzy są osobami przeszkolonymi z zakresu animacji czasu wolnego.

Jest to doskonała propozycja dla aktywnych seniorów, którzy nie boją się zdobywania nowych doświadczeń i osób starszych, które preferują spokojniejsze formy odpoczynku, szukają miejsca na urlop z daleka od zgiełku wielkich kurortów, w swoim gronie i często w terminach odbiegających od ram wakacyjnego sezonu.

Gospodarstwa z katalogu „Małopolska Wieś dla Seniorów” to miejsca, w których można nie tylko skorzystać z regionalnego menu, spacerować po pięknych okolicach i wypoczywać w zaciszu, ale także spędzać czas bardzo aktywnie. Obiekty dysponują warunkami do jazdy konnej, wycieczek rowerowych, nordic walkingu, wędkarstwa czy gry w tenisa, a w zimie także narciarstwa biegowego i zjazdowego. Wyjeżdżając do każdej z tych miejscowości, można także zapoznać się z lokalną historią i regionalnymi tradycjami, zwiedzać okoliczne zabytki, jak również brać udział w organizowanych warsztatach twórczych, nauczyć się ludowego rękodzieła i rzemiosła. Gospodarze to osoby nie tylko serdeczne i pomocne, ale także lubiące spędzać czas ze swoimi gośćmi, towarzyszyć im podczas pobytu oraz oprowadzać ich po okolicy.

Każdy z obiektów, oprócz bogatego programu atrakcji dla seniorów, spełnia wymogi osób starszych także w kwestiach zakwaterowania.

Właściciele każdego z obiektów przygotowali oryginalne pomysły spędzania wolnego czasu, z których turyści mogą wybrać propozycje dla nich atrakcyjne. Wszystkie miejsca są przygotowane pod kątem turystyki osób starszych, jednak każde z nich jest inne i oferują różnorodne programy.

Program „Małopolska Wieś dla Seniorów” to inicjatywa Sądeckiej Organizacji Turystycznej. Realizatorką projektu jest Bożena Srebro, dyrektor Sądeckiej Organizacji Turystycznej, wiceprezes Małopolskiej Organizacji Turystycznej. Wyselekcjonowana oferta to kolejna propozycja po jej wcześniejszych udanych pomysłach: „Małopolska wieś dla dzieci”, „Małopolska wieś pachnąca ziołami”, „Małopolska – miodowa kraina”.

Katalog ofert z projektu „Małopolska Wieś dla Seniorów”
Aplikacja mobilna w Google Play

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 53526

Jednak nie tylko pejzaże i bujna natura stanowią o bogactwie Ziemi Lubuskiej. Mimo tego,
iż Polska nie kojarzy się krajobrazem winnic, region ten słynie z polskich win oraz wyrobów pszczelarskich. Kilka lat temu tamtejsi winiarze, należący do Zielonogórskiego Stowarzyszenia Winiarskiego, doprowadzili do utworzenia Lubuskiego Szlaku Wina i Miodu. Trasa została objęta patronatem Marszałka Województwa Lubuskiego.

Program „Szlak Wina i Miodu” skierowany jest do wszystkich turystów, zarówno tych podróżujących rowerem, kajakiem jak i samochodem. Trasa wiedzie pośród winnic, które zachęcają do skosztowania swoich wyrobów. Ten, kogo zmęczy podróżowanie, może odpocząć kilka dni
w jednym z licznych gospodarstw agroturystycznych położonych wśród lasów i łąk lub wybrać urocze miejsce nad jednym z okolicznych jezior.

(Źródło: www.podroze.gazeta.pl)

Lubuski Szlak Wina i Miodu pozwala na poznanie specyfiki i tradycji regionu poprzez tematyczną podróż związaną z winem i miodem, z których wytwarza się oryginalne produkty według miejscowych receptur. Wina deserowe, ocet, miód, soki, wosk pszczeli, napoje miodowo-owocowe – to tylko niektóre ze specjałów oferowanych przez gospodarzy. Jest się czym chwalić: 304 km niesamowitej podróży, kilkanaście przystanków, noclegi, winiarnie i niepowtarzalny klimat. Oczywiście można powiedzieć, że podobnych tras jest w Europie mnóstwo, ale podkreślmy, że w Polsce jest to jedyny winny szlak, który nawiązuje do regionalnej tradycji.

Pamiętajmy, że przed II wojną światową teren dzisiejszego województwa lubuskiego był winiarską potęgą. Jest jeszcze jeden ważny szczegół – lubuskie przedsięwzięcie zostało wzbogacone o elementy pszczelarskie. Słodkie miody, nalewki, woskowe figurki, kolorowe ule. Po prostu pysznie…

(Źródło: www.wpolske.com)

Stopniowo poszerzana oferta turystyczna szlaku przyciąga dzisiaj licznymi atrakcjami.

Na trasie znajdują się winnice, gospodarstwa pszczelarskie i agroturystyczne, pasieki, przydomowe sklepiki z tradycyjnymi wyrobami, ale także sklepy z literaturą i akcesoriami dla winiarzy. Podróżując winnym szlakiem, mamy okazję odwiedzić instytucje związane z winiarstwem i pszczelarstwem, a także zwiedzić oryginalne skanseny i muzea z tematycznymi ekspozycjami. Warto wspomnieć o Muzeum Etnograficznym w Ochli, gdzie znajduje się unikatowa w Polsce Wieża Winiarska, a także o Muzeum Wina w Zielonej Górze (jedyne takie w Polsce!).

Dużym atutem szlaku jest całoroczny kalendarz imprez związanych z winiarstwem i pszczelarstwem, takich jak „Jarmark Miodu i Wina” odbywający się w Żarach czy „Zielonogórskie Winobranie” powiązane z obchodami „Dni Zielonej Góry”. Dodatkową zachętą do wyruszenia winnym szlakiem są produkty regionalne, wpisane na listę produktów tradycyjnych (np. miody nadnoteckie z gospodarstwa Wiesława Dudka czy też wino z Winnicy Kinga, gdzie wytwarza się wino od 1985 r.).

Białostocki szlak tworzą 32 restauracje, znajdujące się w większości w centrum miasta. Ich charakterystyczny wystrój przyciąga klientów, którzy z przyjemnością odwiedzają lokale oferujące tradycyjne potrawy. W restauracjach serwowana jest kuchnia regionalna i polska, jak również europejska i światowa. Dla chętnych organizowane są warsztaty kulinarne oraz konkursy gastronomiczne.

Restauracje znajdujące się na szlaku:
3 Trio Restauracja, 7 Pokus, Arsenał, Cabaret, Camelot ,Chilli Pizza, Esperanto Cafe, Folwark Nadawki, Gospoda u Szwejka, Hokus Pokus, KOKU Sushi, Kopiluwak, Lejdis, Mistrz i Małgorzata, Naleśnikarnia, Orient Express Sushi Bar, Paleta Smaków, Pasja w hotelu Villa Tradycja, Peper’s, Pierogarnia Smak i Tradycja, Piwiarnia Warki, Pruszynka, Restauracja „Dwór Czarneckiego”, Restaurant & Bar Cristal, Rialto, Tawerna Grecka Panteon, Tawerna Portowa, Tokaj, Tokyo Sushi, Ulice Świata, Wodopojka i Zappa.

Aby ułatwić poruszanie się po szlaku powstała mapa-informator, którą można otrzymać w każdej restauracji szlaku bądź pobrać w formacie pdf ze strony internetowej Białostockiego Szlaku Kulinarnego.

Kulinarne bogactwo województwa podlaskiego jest wynikiem oddziaływania wpływów kuchni litewskiej, białoruskiej, rosyjskiej, tatarskiej, żydowskiej i ukraińskiej. Najczęstszymi składnikami regionalnych potraw są ziemniaki i grzyby, a najbardziej znane z lokalnych specjałów to babka ziemniaczana, kartacze i kiszka ziemniaczana. Szlak walczy o przypomnienie dawnej chwały pieczywa żydowskiego o nazwie „białys”, które przed wojną było najpopularniejszym specjałem białostockim sprzedawanym wprost z ulicy. Dziś białys cieszy się nadal ogromną popularnością, lecz nie na Podlasiu, tylko w Nowym Jorku.

Potrawy, których warto spróbować:

• Bliny – okrągłe placki pochodzenia rosyjskiego, tradycyjnie z mąki gryczano-pszennej i gryczano-żytniej. Najczęściej podawane ze śmietaną lub masłem i kawałkami łososia, marynowanym śledziem, czarnym kawiorem, a także na słodko, z konfiturami.
• Chłodnik – doskonała zupa na upały i nie tylko. Powstaje z wody, śmietany, łyżki octu, posiekanej cebuli, soli, pieprzu i cukru do smaku. Można ją modyfikować dodając jajko, szczypiorek, ogórek, koperek czy botwinkę.
• Ciasteczka ze skwarek – łakocie z babcinej kuchni. Dawniej, podczas wytapiania smalcu pozostawało sporo skwarek, mało przydatnych, ale zawierających wiele wartości odżywczych. Wystarczyło połączyć je z mąką, jajkami, cukrem i proszkiem do pieczenia, by powstał pyszny i kruchy wypiek.
• Kartacze – danie wykonywane z prostych składników, ale wymagające sporo czasu i umiejętności. Do ich przyrządzenia używa się zarówno ziemniaków gotowanych, jak i surowych. Są nadziewane mięsem wieprzowo-wołowym i gotowane. Podawane z okrasą – cebulką smażoną i skwarkami.
• Kindziuk – przysmak wywodzący się z chłopskiej kuchni litewskiej. Mięso osiąga swój niepowtarzalny smak dzięki procesom dojrzewania i suszenia.
• Sękacz – średniowieczny smakołyk powstający z jajek, cukru, masła, mąki oraz gęstej śmietany. Wypiek sękacza bezpośrednio nad ogniem, polegający na dolewaniu kolejnych warstw ciasta, nadaje mu charakterystyczny kształt.

(Cytat za: oficjalną stroną szlaku)

Białostocki Szlak Kulinarny łączy w sobie pasję z tradycją, obok której nie można przejść obojętnie. Ze względu na wyjątkowość potraw jest to szlak, który warto odwiedzić.

Szlak jest inicjatywą Urzędu Miejskiego w Białymstoku (promocja@um.bialystok).

Motywem przewodnim obszaru stał się śliwkowy szlak, a charakterystycznym łącznikiem śliwka, będąca symbolem tradycji i kultury mieszkańców. Śliwkowy Szlak wiedzie przez wszystko to, co w naszych gminach ciekawe i warte pokazania. Znajdziemy więc tu nie tylko liczne sady i to co z przetwórstwem owoców jest związane, ale także bogate dziedzictwo duchowe i materialne pokoleń, obiekty sportowe umożliwiające aktywny wypoczynek, a także całą infrastrukturę turystyczną pozwalającą na spędzenie czasu z dala od miejskiego zgiełku.

(Cytat za: oficjalną stroną szlaku)

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 53528

Projekt Małopolska Trasa Smakoszy to produkt składający się z kilku elementów: propozycji kulinarnych podróży, certyfikacji najlepszych lokali gastronomicznych, rysu historycznego dotyczącego małopolskiej gościnności i znaczenia karczm oraz wydawnictwa przewodnikowego „Małopolska Trasa Smakoszy. Przewodnik po karczmach regionalnych Małopolski”.

Czasy, gdy w każdej wsi i na rozstaju dróg czekała na wędrowców gościnna karczma, zniknęły w mrokach historii. Dawnych karczm z ich specyficznym klimatem i sposobem przyjmowania gości nie sposób zastąpić współczesnymi lokalami gastronomicznymi nawet o najbardziej wyszukanym wystroju. Jednak wspomnienia o karczmach sprzed wieków wciąż żyją, odtwarzane i pielęgnowane przez regionalistów, etnografów i pasjonatów.

(Cytat za: oficjalną stroną projektu)

Podróż po szlaku odbywa się po 7 oddzielnych trasach:

• Kraków i Wieliczka
• Wzdłuż Zakopianki
• Skalne Podhale – wokół Zakopanego
• Diabelska Babia Góra i anielska Lanckorona
• Trzy krainy (Pieniny, Podhale, Spisz)
• W kraju Lachów, Pogórzan i Łemków
• Północna korona Krakowa – w stronę nadwiślańskich klimatów

Obecnie na szlaku znajduje się ponad 40 lokali gastronomicznych.

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 32862

Właściciele obiektów znajdujących się na szlaku posiadają wszechstronną wiedzę o uprawie ziół w przydomowych ogródkach, znają ich właściwości, sposoby suszenia, układania bukietów, różnego rodzaju kąpieli ziołowych, a także wykorzystania ich w kuchni regionalnej, czy w medycynie niekonwencjonalnej. Gospodarze prowadzą też zdrową, regionalną kuchnię z wykorzystaniem ziół oraz wartościowej żywności z własnych gospodarstw. Wielu z nich proponuje także bogatą ofertę zabiegów odnowy biologicznej, opartych na kuracjach ziołowych działających niezwykle odprężająco i energetyzująco – m.in. kąpiele ziołowe, różnorodne masaże oraz aromaterapię.

Oferta została opracowana z myślą o osobach ceniących spokój, ekologię oraz znakomitą regionalną kuchnię. Pobyt w takim wonnym gospodarstwie to wspaniała okazja do bliskiego spotkania z naturą oraz tradycją małopolskiej wsi.

Wszystkie gospodarstwa zostały skategoryzowane według wymogów określonych przez Polską Federację Turystyki Wiejskiej, a większość z nich posiada atesty ekologiczne.

(Cytat za: Małopolska Agroturystyka)

Więcej o idei, która przyświecała powstaniu szlaku można przeczytać na portalu Turystyka Małopolska.

Szlak obejmuje obecnie 20 gospodarstw:
Beskidy

• Banica, „Opalówka”
• Kamionka Wielka, „U Gazdy”
• Laskowa, „Oczko”
• Szyk, „Czarownia w Górkach”
• Tylicz, „Pod Świerkami”, „U Grzegorza”, „U Krysi i Jasia”
• Wysowa-Zdrój, „Julia”, „Ramis”, „Słoneczko”
• Żegocina „Łopusze”

Tatry, Orawa, Pieniny

• Czarna Góra, „Rzepka”
• Czorsztyn, Willa „Jasna”
• Harklowa, Villa „Akiko”
• Krośnica, „U Ani”
• Mizerna, „U Kazka”
• Sucha Struga, Chata Góralska „Cyrla”

Tarnów i okolice

• Drwinia „U Drwali”
• Poręba Spytkowska „Artystyczna Zagroda”
• Przyborów „Leśna Zagroda”

Katalog ofert gospodarstw agroturystycznych będący spisem gospodarstw, które znajdują się na szlaku Małopolska Wieś Pachnąca Ziołami dostępny jest w formacie PDF na stronie portalu Małopolska Agroturystyka. W katalogu została podana dokładna lokalizacja gospodarstw, opis oferty, którą dane gospodarstwo proponuje, spis uprawianych w nim ziół, a także oferta kulinarna gospodarzy.

Dodatkowe atrakcje na szlaku:

• w wybranych gospodarstwach na szlaku organizowane są warsztaty rękodzielnictwa artystycznego – bibułkarstwa, koronkarstwa, tkactwa, decoupage, rzeźby lub ceramiki;
• wybrane gospodarstwa prowadzą zajęcia edukacyjno-szkoleniowe, np. „Z ziołami po zdrowie”, wykorzystanie ziół w domowej kuchni i aptece itp.;
• chętni mogą wziąć udział we wspólnej pracy w gospodarstwie – pomóc przy żniwach, dokarmianiu zwierząt, strzyżeniu owiec czy wybieraniu miodu z pasieki.