• budownictwo drewniane,
• dwory, założenia dworskie i folwarki,
• dziedzictwo historyczne,
• dziedzictwo przyrodnicze,
• panoramy, krajobrazy i punkty widokowe,
• konspekt edukacyjny „Przez wieki”,
• konspekt edukacyjny „4 pory roku”.

Niektóre z obiektów prezentowanych w ramach „Wielickich Tras” są wspólne dla dwóch lub nawet trzech szlaków, tak więc warto poświęcić czas na zapoznanie się ze wszystkimi umieszczonymi na stronie internetowej tematami. „Wielickie Trasy” są doskonałym pretekstem do zapoznania się z historią, dziedzictwem, architekturą i krajobrazem powiatu wielickiego oraz ponownego odkrycia wyjątkowości tego regionu. W opisach poszczególnych obiektów znajdziemy dokładne informacje na temat ich położenia geograficznego oraz różnorodnych kontekstów historiograficznych, związanych z ich istnieniem. Najstarsze są prehistoryczne kurhany (opisane w trasie 3 poświęconej dziedzictwu historycznemu) oraz kopiec w Krakuszowicach. Warto również zauważyć, że „Wielickie Trasy” prezentują zainteresowanym obiekty zarówno istniejące i znane, jak dwór Żeleńskich w Grodkowicach, dwór w Bilczycach, Puszcza Niepołomicka czy kościół Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach, jak i obiekty nieznane oraz już nieistniejące, takie jak folwark w Koźmicach Małych czy nieistniejący dziś dwór w Raciborsku.

Trasa 1: Budownictwo drewniane
Obiekty: kościół pw. św. Sebastiana w Wieliczce – czworaki w dawnym folwarku w Raciborsku – folwark przy dworze Żeleńskich w Grodkowicach – dom drewniany w Niegowici – folwark w Koźmicach Małych – stodoła przy Folwarku Wiązy w Marszowicach

Trasa 2: Dwory, założenia dworskie i folwarki
Obiekty: zabudowania folwarczne w Koźmicach Małych – dawne założenia dworskie majątku Morsztynów w Raciborsku (dziś na miejscu dworu znajduje się kościół) – dawne założenia dworskie i folwark Morsztynów w Pawlikowicach (dziś teren parafii pw. św. Michała Archanioła) – dwór w Bilczycach – dwór w Biskupicach – dwór Lipowskich w Hucisku – dwór i folwark  Żeleńskich w Grodkowicach

Trasa 3: Dziedzictwo historyczne
Obiekty: kurhany prehistoryczne w lesie koło wioski Jawczyce – kopiec w Krakuszowicach – kościół Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach

Trasa 4: Dziedzictwo przyrodnicze
Obiekty: Puszcza Niepołomicka (wybrane części dostępne dla zwiedzających) – stawy w Brzegach – las i stawy „na Grabówkach” w Wieliczce – Las Krzyszkowicki

Trasa 5: Panoramy, krajobrazy i punkty widokowe
Obiekty: panorama północna (droga z Grodkowic do Brzezia) – panoramy z okolicy Wieliczki (Siercza, kościół pw. św. Sebastiana w Wieliczce, kościół pw. św. Floriana w Chorągwicy) – panorama z okolic kościoła pw. św. Marcina w Biskupicach oraz kościoła pw. Znalezienia Krzyża Pańskiego w Łazanach – panoramy na Pogórzu Wielickim: Dobranowice, Grajów, Raciborsko

Trasa 6: Konspekt edukacyjny „Przez wieki” – skierowany do dzieci i młodzieży
Konspekt edukacyjny „Przez wieki” jest propozycją aktywnego spędzenia czasu połączonego z utrwalaniem podstawowej wiedzy, przede wszystkim z zakresu historii oraz historii sztuki. Jak pisze sam autor:

W tej części proponujemy przebycie przyśpieszonego kursu – od starożytności do XXI wieku, w którym każdą epokę będzie reprezentował jeden zabytek. Będzie to coś więcej niż lekcja historii, bo część miejsc reprezentują obiekty o wysokich walorach architektonicznych, przyrodniczych lub kulturowych.
Opisy większości obiektów wzbogacone są o przykładowe pytania/ćwiczenia, które należy wykonać w celu utrwalenia sobie przyswojonej wiedzy.

Obiekty: kopiec w Krakuszowicach – kościół Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach –  dwór i folwark  Żeleńskich w Grodkowicach – kopiec J.H. Dąbrowskiego w Pierzchowie – cmentarz w Gdowie – pomnik na Wzgórzu Kaim w Wieliczce – cmentarz wojenny w Wieliczce – cmentarze wojenne w Niepołomicach – cmentarz wojenny w Podborzu koło Staniątek

Trasa 7: Konspekt edukacyjny „4 pory roku”
Konspekt edukacyjny „4 pory roku” jest propozycją aktywnego spędzenia czasu połączonego z utrwalaniem podstawowej wiedzy, przede wszystkim z zakresu przyrodoznawstwa. Każda z pór roku jest przypisana do innego miejsca, które jest schronieniem dla wyjątkowych zwierząt. A zatem dla wiosny jest to Puszcza Niepołomicka, podczas spaceru w której można spróbować zobaczyć bociana czarnego. Latem warto czatować w okolicach stawów Grabówki w Wieliczce, będących siedliskiem bardzo rzadkiego żółwia błotnego, który właśnie w lecie wyleguje się na kamieniach przy brzegu. Jesienią pan Krzysztof Brożek proponuje wycieczkę nad stawy w Brzegach, które są miejscem występowania dzikiego ptactwa wodnego. Zimą natomiast warto ponownie odwiedzić te same miejsca, które w zmienionych warunkach atmosferycznych odkrywają wcześniej ukryte elementy krajobrazu. Każda z propozycji przedstawionych w konspekcie jest wzbogacona o pytania/ćwiczenia, które mają pomóc w utrwaleniu zdobytej wiedzy.

Obiekty: Puszcza Niepołomicka (Droga Królewska, obrzeża wokół Rezerwatu Gibel i Rezerwatu Lipówka) – las i stawy Grabówki w Wieliczce – stawy w miejscowości Brzegi – jaworowa aleja w Raciborsku

Bacówka w Kuźnicach położona najbliżej Zakopanego, na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, to jedna z dwóch bacówek należących do bacy z dwudziestoletnim stażem – Andrzeja Staszla „Furtka”. Drugą, na Kalatówkach, można odwiedzić w drodze na Giewont. Wyrabianie oscypków jest jego pasją, a tajemnicą doskonałego smaku i zapachu produkowanych przez niego serów jest skrzętnie skrywana rodzinna receptura.
Oscypek to istotny element góralskiego wesela, o czym przekonuje Andrzej Kluś bacujący przy Drodze pod Reglami nieopodal doliny Ku Dziurze.

Andrzej Gal Ziemba, do którego należy bacówka w Dolinie Chochołowskiej, swoje oscypki nazywa papieskimi. Miejsce to przyciąga wielu turystów, ponieważ słynie z wizyty Jana Pawła II.
Dla prawdziwie spragnionych wiedzy na temat produkcji oscypków i pracy z owcami najlepszym przystankiem będzie bacówka w Dolinie Kościeliskiej. Tam baca, Józef Słodyczka, słynący z dużego poczucia humoru, z przyjemnością opowie o swojej pasji. Na swoim koncie ma nawet prowadzenie bacówki związanej z Uniwersytetem Jagiellońskim.

Założona w 2000 roku bacówka rodziny Lassaków jest często nazywana „bacówką na końcu świata”, a dokładnie na końcu wioski Bustryk. Tutaj gospodarze oferują jedynie prawdziwe oscypki w stu procentach z owczego mleka.

Stanisław Hyrczyk posiada spore, bo liczące około 800 owiec stado. Bacowanie w Baligówce zaczyna już w połowie kwietnia. W swojej pracy widzi same zalety. Spędzanie mnóstwa czasu na świeżym powietrzu gwarantuje mu zdrowie i wspaniałe samopoczucie. Do swojego zajęcia podchodzi z pasją i zamiłowaniem.
Na Długiej Hali na Turbaczu swoje 150 owiec wypasa baca Krzysztof Gach. Bacówka była dla niego własnym pomysłem na życie, gdyż wcześniej nikt z jego rodziny nie zajmował się pasterstwem. Sery jego produkcji kupują najczęściej turyści zapuszczający się w te strony.

W Czorsztynie, w Pienińskim Parku Narodowym, przy szlaku turystycznym na Trzy Korony, można odwiedzić bacówkę należącą do Wojciecha Komperdy. Podtrzymuje on rodzinną tradycję pasterską, a jego wyroby podbiły nie tylko regionalny, ale także i międzynarodowy rynek – zyskał m.in. uznanie na targach we Włoszech. Choć podkreśla, że jest to ciężka praca, uwielbia wstawać skoro świt, gdy świat dopiero budzi się do życia.

Wojciech Gromada zajmuje się hodowla owiec od prawie 50 lat. Bacuje na Jaworkach, nieopodal Szczawnicy. Ceni sobie tradycję, dlatego też oscypki produkuje według starych, sprawdzonych metod oraz receptur i nie wyobraża sobie wprowadzenia jakichkolwiek innowacji.

Przy lotnisku blisko Nowego Targu można spotkać Stanisława Łasia. Oscypki produkuje już od 23 lat, a obecnie jego stado liczy prawie 1200 owiec i jest jednym z największych na Podhalu. Dzięki pomocy żony i kilku juhasów baca oferuje turystom produkty najlepszej jakości.

Dursztyn to wyjątkowa i malownicza wioska. Idealne miejsce dla miłośników przyrody i pięknych krajobrazów. Wykorzystał to baca Andrzej Zubek, który pasterstwem trudni się od wielu lat, a obecnie wypasa około 700 owiec. Przy produkcji kieruje się tradycją, ale pamięta także o unijnych wymogach, co sprawia, że jego oscypki są wyśmienite.

Kolejny baca z pięćdziesięcioletnim stażem to Jacek Wolski. Wcześniej był juhasem, teraz sam prowadzi bacówkę w Kowańcu u podnóża Gorców. Uwielbia swoją pracę i potrafi o niej opowiadać godzinami.
Kazimierz Furczoń, właściciel dwóch bacówek: w Leśnicy i w Łapszach Wyżnych, w swoim przedsięwzięciu stawia na ekologię. Według niego dobre pastwisko powinno znajdować się tam, gdzie rosną najlepsze dzikie zioła z dala od szos. Jako pierwszy na Podhalu uzyskał unijny certyfikat.

Również w Leśnicy bacówkę prowadzi baca Stanisław Mąka, który zamiłowanie do pasterstwa odziedziczył po przodkach. Przy owcach i produkcji serów pomaga mu rodzina. Jego wyroby są zachwalane w całej okolicy.
W bacówce w Gliczarowie Górnym można spotkać bacę Stanisława Jarząbka. Słynie on wśród turystów nie tylko z wyśmienitych oscypków oraz bundzu, ale i z doskonałego humoru, który podobno nigdy go nie opuszcza. Wizyta w tym miejscu może okazać się smaczną i wesołą przygodą.

Bacówka Władysława Sądelskiego znajduje się przy potoku dunajeckim. Jest to miejsce często odwiedzane przez turystów, gdyż przebiega tamtędy szlak niebieski w okolicach Białego Dunajca. Jest to dobre miejsce na postój dla wędrujących, którzy mogą skosztować specjałów i odsapnąć przed dalszą drogą.
W Łapszach Niżnych nad Łapszanką na skraju lasu bacuje Józef Brawiak. Jest to miejsce znacznie oddalone od wioski, można się tu zupełnie wyciszyć. Baca wyrabia oscypki głównie dla okolicznych mieszkańców.
Jeśli chce się skosztować serów gazdowskich, należy wybrać się do bacówki słynącego z pracowitości Józefa Gołdyna, która znajduje się w Łapszach Niżnych przy szlaku na Głębokie. Smakołyki, których można tu spróbować, to głównie kara, pucok, gołka, bryndza i serek podhalański.

Władysław Kołat prowadzi bacówkę w Zarębku Wyżnym, u podnóża Turbacza – najwyższego szczytu Gorców. Bacę najczęściej odwiedzają turyści, którzy potem na szlaku zajadają się jego wyrobami.
Jeszcze jedna bacówka, która cieszy się uznaniem w Głębokiem, należy do Jana Wilczka. Produkuje on nie tylko oscypki, ale i żętycę. Jego stado liczy 700 owiec, a on sam pasterstwem trudni się już od kilkunastu lat.

Oscypki, żętycę i bundz w Brzegach można nabyć od Andrzeja Rzepki. Swoje 400 owiec wypasa w pobliżu Bukowiny Tatrzańskiej przy drodze na Łysą Polanę. Sery wyrabia już od piętnastu lat według sprawdzonej receptury.

We wsi Murzasichle w pobliżu Zakopanego, warto zajrzeć do gospodarstwa bacy Jana Jasionka, który podtrzymuje rodzinną tradycję pasterską i z sentymentem wspomina lata, gdy był juhasem. Sama bacówka, do której prowadzi drewniany drogowskaz, usytuowana jest między wiejskimi domami, zaś baca wypasa swoje owce na Kopieńcu.

Ostatnim przystankiem może być Rusinowa Polana. Tam bacówkę prowadzi Stanisław Rychtarczyk. Właśnie w tym miejscu w latach 70. jego rodzina, po wypędzeniu z Morskiego Oka przez władze, postanowiła zacząć wypas owiec. Baca Stanisław, jak twierdzi jego żona, to człowiek uparty, więc może dlatego kontynuuje rodzinną tradycję. Miejsce to słynie nie tylko z wyśmienitych serów góralskich, ale i z pięknych widoków na Tatry Wysokie, które można stąd podziwiać.

Aplikacja na urządzenia mobilne (Android, Windows Phone, Itunes).

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 34966

Cały Szlak Przygody, na którym znajdziemy bardzo wiele obiektów, dla ułatwienia został podzielony na sześć krain tematycznych.

Na terenie Krainy Natury można podziwiać obiekty, które znajdują się pod ścisłą ochroną konserwatorską. To miejsce na trasie stwarza okazję do poznania szczególnych aspektów przyrodniczych i kulturowych tego regionu. Kraina Talentów z kolei obfituje w warte zobaczenia zabytki, a jednocześnie ma wspaniale rozwiniętą infrastrukturę turystyczną, która sprosta gustom najbardziej wymagających turystów – w tym także dzieci. Nazwa tej części szlaku odwołuje się do zdolności ludzi, które w tym rejonie wyrażane od lat są poprzez wytwórstwo przemysłowe, a także atutów edukacyjnych oraz poznawczych. Kolejna – Kraina Kultur – nawiązuje do tradycji i historii. To miejsce w wyjątkowy sposób łączy przeszłość z teraźniejszością i ukazuje wpływy innych kultur w tym regionie. Kraina Legend obejmuje teren wokół Łysej Góry, co tłumaczy jej nazwę. Tutaj zapoznamy się jednocześnie z bogatym dziedzictwem kulturowym i historycznym regionu, jak i z atrakcjami turystycznymi. Podróż przez Krainę Sacrum i Profanum to wędrówka przez minione wieki. Największymi atrakcjami tego terenu są obiekty ukazujące kunszt sztuki sakralnej, ale widoczne są tutaj też ślady kultury pogańskiej. Kraina Czterech Żywiołów, na pograniczu województwa świętokrzyskiego i mazowieckiego, reprezentować ma głównie dziedzictwo przyrodnicze. Jest to równocześnie miejsce, w którym czekają na nas ciekawe atrakcje turystyczne.

Każda z Krain ma kilka swoich sztandarowych miejsc, które ją charakteryzują. Dodatkowo strona internetowa Szlaku Przygody prezentuje inne obiekty, które również dobrze wpisują się w charakterystykę danej Krainy i które także warto zobaczyć, będąc w Świętokrzyskiem.

Kraina Natury to przede wszystkim warte zobaczenia Pojezierze Świętokrzyskie – największe w regionie skupisko owalnych zbiorników wodnych. Dwór w Ludyni z połowy XVIII wieku, w którym przebywał nawet sam Tadeusz Kościuszko, odzwierciedla wyglądem najświetniejsze czasy Rzeczpospolitej Szlacheckiej. Warto także odwiedzić Muzeum Etnograficzno-Historyczne w Fałkowie z niezwykle atrakcyjnymi historycznie eksponatami, jak również zwiedzić ruiny pałacu Niemojewskich w Lasocinie.

Nie można przejechać przez Krainę Talentów, nie zobaczywszy największego i najstarszego polskiego drzewa, pomnika przyrody – Dębu Bartka. Oblęgorek zaprasza do złożenia wizyty w domu swojego wybitnego mieszkańca – w Pałacyku Henryka Sienkiewicza. W tym mieście przy okazji można zwiedzić wyjątkowe Muzeum Kowalstwa Artystycznego. Ciekawą i nietypową atrakcją tego regionu jest tor samochodowy w Miedzianej Górze. Tutaj także, w Piekoszowie, można spotkać się z historią i obejrzeć ruiny wspaniałego przed laty Pałacu rodu Tarłów.

Kraina Kultur to kraina wielu świątyń i innych obiektów cennych kulturowo, ale za najważniejsze można tu uznać trzy miejsca położone właściwie w jednej linii na mapie. Zaczynając podróż w Chmielniku, można zwiedzić Muzeum Świętokrzyski Sztetl, czyli niezwykłą synagogę – budynek interesujący nie tylko pod względem architektonicznym i religijnym, ale także kulturowym. Kolejna synagoga, budynek z XVI wieku, znajduje się w Szydłowie. Jadąc dalej na zachód, trafimy do Kurozwęk, gdzie każdy powinien odwiedzić Zespół Pałacowy, stanowiący dziś enklawę kultury Dzikiego Zachodu w Polsce – to właśnie tu znajdziemy jedyną w naszym kraju hodowlę bizonów amerykańskich. Warto udać się nieco dalej na północ, do kościoła parafialnego w Cisowie, świątyni pod wezwaniem Świętego Wojciecha. Jadąc do Cisowa, po drodze możemy odpocząć nad przepięknym Zalewem Chańcza.

Region magiczny – Kraina Legend – przyciąga turystów do Parku Rozrywki i Miniatur Sabat Krajno u stóp Łysicy. Tutaj każde miejsce wydaje się obrośnięte w szereg legend. Osada Średniowieczna w Hucie Szklanej to kwintesencja średniowiecznej magii i tradycji. Będąc w tej miejscowości, można także świetnie spędzić czas w BabyJagowie. Ciekoty z kolei nie są zapewne obce wielbicielom twórczości Stefana Żeromskiego – tam zwiedzić możemy Centrum Edukacyjne Szklany Dom. Kraina Legend to także Wąchock, gdzie oprócz niesamowitego opactwa Cystersów zobaczymy też pomnik sołtysa, który zdążył urosnąć już do miana legendy współczesnych czasów.

Kraina Sacrum i Profanum to przede wszystkim obiekty kultu religijnego – między innymi Sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego na Łysej Górze czy Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Kałkowie-Godowie. Ten region to jednak także profanum. Spędzimy tu zatem czas w turystycznym centrum – nad Zalewem Brodzkim, gdzie sacrum stanowi dla turystów otoczenie niesamowitej przyrody. Nowy wymiar rzemiosła i życia starożytnych poznamy, udając się do Centrum Kulturowo-Archeologicznego w Nowej Słupi – jedynego miejsca w Polsce, gdzie prezentowana jest problematyka
starożytnej metalurgii żelaza w szerokim kontekście kulturowym.

Kraina Czterech Żywiołów to teren bardzo rozległy. Do jednego z obiektów musimy wjechać na teren województwa mazowieckiego. Rezerwat żółwia błotnego w Borowcu – bo to o nim mowa – to obiekt szczególny, jeden z największych tego typu w Europie. W Bałtowie miłośnicy przyrody na pewno spędzą szczególnie dużo czasu. Jest to miejsce, gdzie znajduje się nie tylko Kompleks Turystyczny JuraPark, ale i Ośrodek Jazdy Konnej oraz Zwierzyniec Bałtowski – ostoja dzikiej przyrody. Ciekawymi miejscami na tej trasie są także: Żywe Muzeum Porcelany w Ćmielowie, Muzeum Archeologiczne i Rezerwat Przyrody Krzemionki oraz Małoszyce, gdzie znajdują się pozostałości zespołu dworskiego, w którym urodził się Witold Gombrowicz.

Szlak Przygody to bogactwo całego województwa na jednej trasie, która stanowi gotowy przepis na dobrą zabawę w czasie rodzinnego wyjazdu czy wycieczki szkolnej. Zarówno dorośli, jak i dzieci znajdą tu coś dla siebie. Dodatkową atrakcją jest system zbierania punktów, przyznawanych za zwiedzenie poszczególnych obiektów na mapie szlaku, wymienialnych na nagrody dla aktywnych turystów.

Szlak Przygody został uznany za jeden z najlepszych produktów turystycznych roku 2013 oraz zdobył Certyfikat Polskiej Organizacji Turystycznej.

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 34175

Krakowska winnica Srebrna Góra, druga co do wielkości w Polsce, położona u stóp klasztoru oo. Kamedułów na Bielanach, słynie z klasztornej tradycji wytwarzania wina, która sięga X wieku. Właścicielami są dwaj przyjaciele Mirosław Jaxa Kwiatkowski i Mikołaj Tyc. Razem podróżują, śledzą najnowsze trendy, a dzięki pasji i zamiłowaniu do wina stworzyli dopracowane w każdym szczególe, klimatyczne miejsce.
Zofia i Stanisław Michałowscy to właściciele winnicy Zadora w Szczepanowicach nad Dunajcem, koło Tarnowa. Jak sami twierdzą jest to idealne miejsce do uprawy winorośli, zważywszy na warunki atmosferyczne panujące w tym regionie. Swoją przygodę z winem zaczęli w 2007 roku. Państwo Michałowscy produkują piec rodzajów doskonałego polskiego wina.

Założona w 2005 roku w Smardzowicach winnica Krokoszówka Górska usytuowana jest na powierzchni 1 ha w bliskim sąsiedztwie Ojcowa. Jej właściciele, Bożena i Marek Górscy zdecydowali się na produkcje wina regionalnego i stołowego. Można tu skosztować trunków z na bazie buz, czarnej porzeczki, jagód, wiśni a nawet tytoniu.

Hybridum – winnica Witanowice jest położona blisko Wadowic. Pierwsze nasadzanie rozpoczęto w 2009 roku, zaś w 2013 roku rozpoczęto sprzedaż produktów. Całość prac przy uprawie nadzoruje właściciel obiektu, Marcin Pierożyński, natomiast przy samej produkcji wina korzysta on z rad Macieja Kaplity z winnicy Comte, którego traktuje jak swojego nauczyciela.

Nad Dworskim Potokiem to winnica, która powstała w 2005 roku w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Łazach koło Bochni. Projekt został zrealizowany z inicjatywy ówczesnego rektora uczelni prof. Karola Musioła. Inspiracją do stworzenia takiego miejsca były winnice należące do innych czołowych europejskich ośrodków akademickich. Całość przedsięwzięcia to obecnie 3,3 ha powierzchni, na której zasadzono ok. 11 tys. krzewów winorośli. Produkcję wina rozpoczęto zgodnie z tradycją po 3 trzech latach od zasadzenia roślin. W efekcie produkowane są białe i czerwone wina wytrawne pod nazwa Novum, nawiązującą do Collegium Novum – głównego budynku UJ. Niebywałym sukcesem jest wyprodukowanie pierwszego w Polsce wina lodowego.

Winnica Kresy położona w miejscowości Stoki, pomiędzy Cianowicami, Rzeplinem i Skałą na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, w odległości 20 km od Krakowa. Jej właścicielem jest Robert Zięba, dla którego zbudowanie takiego miejsca było ogromnym marzeniem. Ceni on sobie pracę na łonie natury, a także ludzi, którzy w winie dostrzegają nie tylko alkohol, ale i to, co jest nam w stanie zaoferować przyroda. Produkcje trunków rozpoczęto w 2007 roku, a obecnie uprawiane są cztery główne odmiany winorośli: Solaris, Regent, Rondo i Cabernet Cortis.

W Kluczach, tuż na skraju Pustyni Błędowskiej znajduje się winnica Comte. Występujące na tym terenie skały wapienne, lasy oraz ruiny rycerskich warowni sprawiają, że turysta czuje się tutaj jak w magicznej krainie. Ponadto panujący w tym regionie klimat jest idealny do uprawy winorośli. Winnica została założona w 2005 roku. Właścicielem jest Maciej Kaplita, który początkowo skupiała się jedynie na dogłębnych badaniach upraw i produkcji wina. Rad z zakresu enologii zasięga od zaprzyjaźnionych winiarzy ze Słowacji i z Czech. Obecnie w winnicy postawiono na produkcję wina z odmian klasycznych Vinifera – białego, jako produktu wiodącego, a także czerwonego, jako uzupełnienie.

Kolejną wytypowaną winnicą na Małopolskim Szlaku Winnym jest Winnica Uroczysko, usytuowana w Janowicach koło Zakliczyna. Roztacza się z niej piękny widok na górskie wzniesienia i na Dunajec. W uprawach postawiono głównie na tradycyjne metody, w jak największym stopniu wykorzystując pracę ręczną oraz rezygnując z mechanizacji ze względu na specyfikę terenu.

Mariusz Chryk jest właścicielem winnicy Zawisza połączonej ze Szkółką Winorośli w Wesołowie koło Zakliczyna. Idea stworzenia takiego miejsca zrodziła się w 2003 roku. Przedsiębiorstwo specjalizuje się głównie w uprawie sadzonek odpornych na choroby, sprowadzanych z Francji, Niemiec i Austrii.

Winnica Smykań funkcjonuje przy gospodarstwie agroturystycznym Koziarnia w Pogorzanach Smykań koło Szczyrzyca. Uprawę rozpoczęto w 2004 roku. Obecnie areał winnicy to 1 ha, na którym rosną zarówno odmiany białe (Seyval Blanc, Bianca, Pinot Gris, Siegerrebe, Johanniter), jak i czerwone (Regent, Rondo, Cabernet Cortis). Właściciele gospodarstwa, Monika i Jakub Lorek, zapraszają do Koziarni na degustację win połączoną z wyśmienitym poczęstunkiem, składającym się ze smakołyków domowej produkcji.

Położona na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, w miejscowości Cianowice winnica Amonit (13 km od Krakowa) rozpoczęła swoją działalność w 2008 roku. Obecnie powierzchnia upraw to 0,45 ha. Właściciel, Marcin Niemiec, podkreśla, że gleba wapienna na tym terenie oraz specyficzny mikroklimat dają ciekawe rezultaty winiarskie. Winnica z roku na rok działa coraz prężniej i mając na względzie odpowiedni dobór winorośli i agrotechniki, chce dorównać profesjonalnym, europejskim winnicom.

Założona w 2009 roku winnica Szawapier obecnie zajmuje 0,75 ha, ale jej powierzchnia ma się zwiększyć do 4 ha. Uprawiane tutaj odmiany to Solaris, Regent, Roesler, Bianca. Właściciele, Elżbieta i Marcin Pieróg, postawili na produkcje win wytrawnych, ale chcą także spróbować produkcję bardzo trudnych, szlachetnych win lodowych.

Winnica nad Dobrą Wodą w Gorlicy Murowanej, której właścicielką jest Katarzyna Hamela została założona w 2007 roku i zajmuje powierzchnię 0,30 ha. Winnica ma w dalszym ciągu charakter eksperymentalny. Selekcja krzewów ma na celu dobór najlepszych sadzonek, idealnych do uprawy w tym klimacie, a także ma zapewnić wypracowanie indywidualnego stylu winiarskiego. Inspiracją do stworzenia takiego miejsca były podróże do winnic południowej Francji i odwiedziny w gospodarstwach winiarskich wokół Wiednia.

Pozostają jeszcze do odwiedzenia dwie winnice z Pogórza: Kuźnia, której właścicielami są Joanna i Piotr Zagórscy, oraz winnica Demeter Weroniki i Wiktora Zagórskich. Obydwie zostały założone w Gromniku. Ich produkty cieszą się dużym uznaniem wśród degustatorów, a także odnoszą sukcesy na konkursach, zdobywając najważniejsze nagrody.