O wyróżnienie walczyło 45 produktów, w 5 kategoriach:

• wydarzenie cykliczne,
• pakiet usług,
• obiekt,
• szlak oraz obszar.

W głosowaniu jawnym Kapituła wybrała 10 najlepszych produktów turystycznych, które wyróżniono Certyfikatem POT i przyznała 1 wyróżnienie.

Najlepsze Produkty Turystyczne 2017

• Zoo Safari Borysew,
• Zamojska Twierdza Atrakcji,
• Zamek Królewski w Chęcinach,
• Wycieczka wodami rzek San,
• Pałac i Folwark Galiny,
• Ogrody Hortulus Spectabilis w Dobrzycy,
• Muzeum Mydła i Historii Brudu w Bydgoszczy,
• Muzeum Górnictwa Węglowego-Kopalnia Guido w Zabrzu,
• Europejski Centrum Solidarności w Gdańsku,
• Centrum Nauki Kopernik w Warszawie.

Spędzono wiele czasu nad wyborem tegorocznego Złotego Certyfikatu POT. Na podstawie punktowanego rankingu zgłaszane mogą być produkty, które posiadają już Certyfikat POT, które po upływie przynajmniej 5 lat twórczo rozwinęły swoją działalność. Do ścisłego finału zakwalifikowało się Carnaval Sztukmistrzów, Kompleks Bania oraz Żywe Muzeum Piernika – które zwyciężyło.

(Źródło: http://podroze.onet.pl/aktualnosci/najlepszy-produkt-turystyczny-pot-2017/xl3m6x)

Turyści głosujący za pomocą formularza na portalu narodowym Polska Travel, Certyfikatem Internautów uhonorowali Zamek Książęcy Niemodlin.

Link do numeru

W artykule podjęto problematykę współpracy między podmiotami należącymi do Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Celem artykułu jest przedstawienie roli współpracy pomiędzy obiektami tworzącymi szlak turystyczny dla procesu zarządzania tym szlakiem oraz scharakteryzowanie i ocena tej współpracy na przykładzie Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Najpierw przedstawiono znaczenie współpracy pomiędzy obiektami dla procesu zarządzania szlakiem. Podkreślono w tym miejscu, że obok współpracy podmiotu zarządzającego szlakiem z innymi obiektami należącymi do szlaku, bardzo ważna jest współpraca między samymi obiektami. Następnie zaprezentowano koncepcję sieci społecznych oraz najważniejsze jej elementy tj. węzły, więzi/relacje i strukturę. W kolejnych rozważaniach przedstawiono metodologię badań oraz rezultaty badawcze. Wykorzystując podejście sieciowe dokonano charakterystyki tzw. treści relacji zachodzących między obiektami na Szlaku Zabytków Techniki (ustalenie co jest przedmiotem ich współpracy), omówiono funkcje tych relacji (określenie celu kooperacji) oraz ich kierunek (identyfikacja relacji inicjowanych głównie jednostronnie lub dwustronnie). Przedstawiono również podstawowe problemy, jakie zdaniem przedstawicieli badanych obiektów, utrudniają współpracę w ramach Szlaku. Następnie, na podstawie dokonanej analizy sklasyfikowano obiekty ze szlaku pod względem ich stopnia zaangażowania we współpracę wraz ze wskazaniem charakterystycznych cech poszczególnych grup tych podmiotów. W rezultacie stwierdzono, że kooperacja między podmiotami należącymi do Szlaku nie jest jeszcze wystarczająco intensywna, że istnieje duża dysproporcja między liczbą partnerów oraz współpraca ma głównie charakter mieszany – wymiana informacji, jak również realizacja różnych przedsięwzięć. Rozważania podsumowano syntetycznym zakończeniem zawierającym zalecenia o charakterze praktycznym.

(Źródło: http://turystykakulturowa.org/ojs/index.php/tk/article/view/804)

Czytaj więcej

• Małopolska Osobowość Turystyki – Szczepan Brzeski,
• Atrakcja turystyczna – Rejsy po Wiśle – Ster – Centrum Żeglugi Wiślanej,
• Przewodnik turystyczny – Maciej Zaremba,
• Wydarzenie – Bieg sztafetowy w Kopalni Soli w Bochni,
• Smacznie i z tradycją – Dąbskie Jadło w Krakowie,
• W gościnie – Limanova Hotel w Limanowej,
• Chata z klimatem – Janina Pazdan z Tymbarku.

Plebiscyt organizowany jest przez „Gazetę Krakowską”, Radio Kraków, krakowski oddział Telewizji Polskiej, Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego i Małopolską Organizację Turystyczną.

W artykule zestawiono ze sobą procesy rewitalizacji i tworzenia szlaków kultury industrialnej oraz przeprowadzono analizę wspólnych płaszczyzn dla obu zagadnień. Wynika to z obserwacji, iż turystyka kulturowa może kreować nowe funkcje dla obszarów rewitalizowanych, a skutecznym narzędziem tego procesu są szlaki kulturowe. Pierwsza część artykułu przedstawia korzyści wynikające z przynależności obiektu poprzemysłowego do szlaku oraz studium najbardziej, w kontekście dziedzictwa industrialnego, reprezentatywnego z nich – European Route of Industrial Heritage. Druga część stanowi próbę scharakteryzowania wybranych aspektów relacji między procesem rewitalizacji a rozwojem turystyki kulturowej.

(Źródło: http://turystykakulturowa.org/ojs/index.php/tk/article/view/835)

Czytaj więcej

Do najbardziej popularnych destynacji turystyki pielgrzymkowej należą obecnie Rzym, Fatima, Santiago de Compostela, Jerozolima czy Lourdes, a w Polsce – Licheń, Częstochowa, Wambierzyce, Łagiewniki i inne. Odwiedzanie i wędrowanie do miejsc kultu świętych i błogosławionych jest nie tylko domeną zorganizowanych wyjazdów w ramach biur podróży czy grup wyznaniowych, ale także samodzielnych wypraw indywidualnych lub w małych grupach. Santiago de Compostela w hiszpańskiej Galicji to cel chętnie wybierany przez tych, którzy decydują się na pokonanie znacznej odległości trasy pieszo.

Szlak znaczony charakterystycznymi muszlami wiedzie do sanktuarium uznawanego przez chrześcijan za miejsce spoczynku św. Jakuba Większego przez wiele krajów Europy i jest nie tylko trasą pątników, ale także miejscem spotkań pielgrzymów różnej narodowości i wieku. Część z nich swoje doświadczenia zawiera w blogach podróżniczych, które współcześnie są jedną z najbardziej popularnych form podróżopisarstwa, dostępną także podróżnikom-amatorom. W artykule przedstawiono analizę wybranych blogów podróżniczych opisujących pielgrzymkę do Santiago de Compostela, zwłaszcza w odniesieniu do praktyk pisarskich, które pozwalają wpływać na czytelnika i wypływają ze specyficznego spojrzenia turystycznego.

(Źródło: http://turystykakulturowa.org/ojs/index.php/tk/article/view/850)

Czytaj więcej

Wśród gości i turystów krajowych stosunkowo dobrze znane są: Szlak Orlich Gniazd (znany przez 64% odwiedzających)oraz Małopolskie Szlaki Papieskie. Ponad połowa odwiedzających krajowych zna również Szlak Architektury Drewnianej (56%) oraz Małopolską Trasę UNESCO (54%). Te cztery szlaki cieszą się również największą skalą wykorzystania, gdyż przebyło je od 21% do 28% odwiedzających Małopolskę. O Szlaku Frontu Wschodniego I Wojny Światowej i Małopolskim Szlaku Renesansu słyszała około 1/3 odwiedzających krajowych, a co dziesiąty odwiedzający korzystał z tych tras. Pozostałe szlaki znane są stosunkowo słabo. Słyszało o nich nie więcej jak 30% odwiedzających, a zaledwie kilka procent z nich zdecydowało się z nich skorzystać. Aż 80% odwiedzających zadeklarowało, iż nigdy nie słyszało o Małopolskiej Trasie Smakosza czy Małopolskim Szlaku Winnym, a korzystało z nich zaledwie 4% przyjezdnych.
Porównując wyniki uzyskane w bieżącym okresie badawczym z wynikami za rok 2015, stwierdzić można, iż zmniejszył się wskaźnik odwiedzających krajowych korzystających ze szlaków, których wykorzystanie było i jest nadal stosunkowo duże, to jest: Szlaku Orlich Gniazd, Małopolskich Szlaków Papieskich i Szlaku Architektury Drewnianej. Wzrosło natomiast zainteresowanie takimi szlakami jak: Małopolska Trasa UNESCO, Małopolski Szlak Renesansu czy
Szlak Frontu Wschodniego. Obserwowane różnice w skali wykorzystania nie są duże, a i hierarchia popularności poszczególnych produktów turystycznych niemal nie uległa zmianom.
Wśród odwiedzających zagranicznych hierarchia szlaków tematycznych wyróżniona ze względu na stopień wiedzy o ich istnieniu nie jest zbieżna z hierarchią stworzoną przez odwiedzających krajowych. Zdecydowanie największy odsetek rezydentów zagranicznych zna (przynajmniej ze słyszenia) Małopolskie Szlaki Papieskie (44%) oraz Małopolską Trasę
UNESCO (43%). W drugiej kolejności wymienić należy Szlak Frontu Wschodniego I Wojny Światowej oraz Szlak Orlich Gniazd, które zna około 30% odwiedzających. Wiedzę o pozostałych szlakach tematycznych posiada zaledwie kilkanaście procent rezydentów zagranicznych przybywających do Małopolski (11%-19%).

(Źródło: Badanie ruchu turystycznego w województwie małopolskim (2016), s. 60-61)

Raport tutaj

Szczegółowe informacje o projekcie.