Zacznijmy więc od początku. Hrabia Władysław Zamoyski (ur. 18.11.1853 r., w Paryżu) wychował się w rodzinie patriotycznej, dbającej o kultywowanie polskiej tradycji i kultury. Zdobył dużą wiedzę, podróżując po świecie (m.in. jako żołnierz francuskiej kawalerii przebywał rok w Australii, a potem odwiedził jeszcze Hawaje i Stany Zjednoczone). W czasie tych podróży spotkał ludzi pełnych entuzjazmu, gotowych do działania i podejmujących inicjatywę we własnych społecznościach. Inspirował się ich poczynaniami podczas wprowadzania zmian w swoim otoczeniu. Już w czasie podróży zbierał eksponaty, które następnie przekazywał do muzeów. Kiedy otrzymał w spadku po wuju posiadłość na terenie Wielkopolski, gdzie przyjechał z matką i siostrą, miał mnóstwo pomysłów i zapału, aby pozytywnie wpłynąć na zastaną tam rzeczywistość. Z pomocą rodziny otworzył szkołę, ośrodek badań, wspierał różne organizacje broniące polskiej kultury na terenie zaboru pruskiego. Jednak decyzja władz sprawiła, że Zamoyscy musieli opuścić Kórnik. Władysław Zamoyski zakupił wtedy dobra zakopiańskie. Zdziałał tam wiele dobrego i właśnie na szlaku Zamoyskiego można się dowiedzieć więcej o jego zasługach. A należy do nich m.in. znaczne przyspieszenie rozwoju Zakopanego jako ośrodka turystycznego (poprzez wybudowanie kolei z Chabówki do Zakopanego, zbiorników wodnych, założenie spółki handlowej) i troska o rozwój i kształcenie mieszkańców (otwarcie Szkoły Domowej Pracy Kobiet). Niewiele osób jest świadomych, że to właśnie dzięki Zamoyskiemu możliwe było także utworzenie Tatrzańskiego Parku Narodowego.

Szlak składa się z 5 stałych tras, ponadto istnieje możliwość stworzenia własnej, a także wygenerowania przewodnika w formacie PDF z opisami budynków. Dzięki pracy organizatorów szlaku możemy zapoznać się z dokumentacją wybranych obiektów okresu modernizmu, ich architektami, genezą powstania budynków oraz kontekstem społecznym i kulturowym.

Trasa Aleje Trzech Wieszczów ciągnie się od alei Słowackiego i okolic placu Inwalidów, przez Park Krakowski i aleję Mickiewicza do Oleandrów.

To właśnie ta część całego urbanistycznego założenia w latach 20. i 30. ubiegłego wieku stopniowo stawała się – zgodnie z zamysłem ówczesnych władz samorządowych – architektoniczną wizytówką miasta, miejscem lokalizacji najbardziej prestiżowych gmachów użyteczności publicznej oraz najoryginalniejszych przykładów rozwiązań mieszkaniowych.

(Cytat za: oficjalną stroną szlaku)

Trasa Błonia/Miasteczko Studenckie – jej początek wyznaczają realizowane w latach 50. i 60. XX wieku budynki uczelniane tj. gmach Uniwersytetu Rolniczego czy Instytut Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, środek-infrastruktura rekreacyjno-sportowa, np. Stadion Miejski czy Park Jordana, a koniec-osiedle Cichy Kącik, częste miejsce spacerów mieszkańców Krakowa.

Trasa Nowa Huta obejmuje właściwie dwie dzielnice – „starą” Nową Hutę, w założeniu socrealistyczne samodzielne miasto oraz Bieńczyce, jedną z pierwszych realizacji dzielnicy mieszkaniowej w Krakowie, opartej o modernistyczne zasady kształtowania przestrzeni miasta.
(Cytat za: oficjalną stroną szlaku)

Trasa Półwsie Zwierzynieckie wyznaczona jest w obrębie alei Krasińskiego, alei Focha i ulicy Kościuszki. Obiektami, które można podziwiać i odkryć na nowo są m.in. kino Kijów czy hotel Cracovia zaprojektowane przez Witolda Cęckiewicza.

Trasa Stare Miasto jest szczególnie ważna wziąwszy pod uwagę historię Krakowa. Ciekawą kwestią jest zarówno harmonijne wpisanie się budynków modernistycznych w zastany kontekst, jak i kontrowersje, jakie wywoływały w momencie realizacji.

Twórcy szlaku bardzo często organizują spacery, warsztaty edukacyjne i wykłady. Zachęcają również do współtworzenia bazy internetowej o budynkach reprezentujących modernistyczną architekturę.

Pobierz aplikację o szlaku

Krakowski szlak streat artu jest kontynuacją projektu Mall Wall Art – konkursu na mural ogłoszonego przez Galerię Krakowską w 2013 r. Sukces konkursu stał się inspiracją do dalszej promocji krakowskich murali. Zwłaszcza, że Kraków coraz częściej kojarzony jest z niebanalnymi realizacjami sztuki ulicznej. Krakowski szlak street artu to propozycja zwiedzania Krakowa od tej niezwykłej strony.

Trasa wycieczki rozpoczyna się przy zwycięskim muralu konkursu Mall Wall Art, a następnie prowadzi uliczkami Starego Miasta, Kazimierza i Podgórza, aby powrócić w okolice Galerii Krakowskiej. Murale prezentowane w ramach kontynuacji projektu Mall Wall Art są umieszczone w zaskakujących miejscach, ukazują się nagle oczom przechodniów (np. ul. Kupa/Gonsior) lub wypełniają sobą całą perspektywę ulicy (Pomyśl: Literatura/Kuźniarz). Bywają ostrym komentarzem zastanej rzeczywistości (Ding Dong Dumb/Blu czy For god’s sake censorship is everywhere/Pikaso) lub wręcz przeciwnie – wypełniają pustą przestrzeń po utraconej tkance miasta (Barcelona/Koczenasz).

(Żródło: oficjalna strona szlaku)

Obiekty na szlaku:

• Justyna Posiecz-Polkowska (Polska) – Wschodnia ściana Galerii Krakowskiej – Mall Wall Art
• Kamil Kuzko (Polska) – ul. Bosacka 18 – Exit
• NAWER & SEPE (Polska) – Fabryka Klub, ul. Zabłocie 23 – Babilon Fabric
• Mirosław Bałka (Polska) – MOCAK, ul. Lipowa 4 – Auschwitzwieliczka
• Typomural (Polska) – ul. Traugutta 3a
• Mikołaj Rejs (Polska) – Mur fabryki słodyczy Wawel, ul. Kącik 18 – Drogi do wolności
• Filip Kuźniarz (Polska) – ul. Józefińska 24 – Pomyśl: Literatura
• Mayamural (Polska) – ul. Józefińska 24 – Game Over?
• Blu (Włochy) – róg ul. Józefi ńska i ul. Piwna – Ding Dong Dumb
• Smoki, ZOOTEKA (Polska) – Bulwary Wiślane
• Nawer (Polska) – Forum Przestrzenie, ul. Marii Konopnickiej 28
• Gregor Gonsior (Polska) – ul. Kupa 3
• Nawer (Polska) – róg ul. Kupa i ul. Nowej
• Yehuda/Pil Peled (Izrael) – róg ul. Wąska i ul. św. Wawrzyńca
• Pikaso (Polska) – ul. św. Wawrzyńca 5 – For god’s sake, censorship is everywhere
• Marcin Wierzchowski (Polska) – Muzeum Galicja, ul. Dajwór 18
• Bartolomeo Koczenasz (Polska) – róg ul. Straszewskiego i ul. Piłsudskiego – Barcelona
• Mariusz „M-City” Waras (Polska) – Dom Józefa Mehofera, ul. Krupnicza 26 – M-City 658
• Sławomir „ZBIOK” Czajkowski (Polska) – ul. Karmelicka 28 – Jest spokojnie

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 52766

Celem projektu jest także upowszechnianie wiedzy na temat roli budownictwa i sztuki górali podhalańskich w tworzeniu narodowego nurtu w architekturze i rzemiośle artystycznym oraz uwrażliwianie odbiorców na wartości zabytkowe obiektów ludowych i w stylu zakopiańskim. Zwłaszcza ten ostatni spełnił swą patriotyczną rolę w dobie zaborów, kiedy to odwoływanie się do uczuć patriotycznych było często aktem odwagi.

(Źródło: oficjalna strona szlaku)

Na szlaku znajdują się m.in.:

• willa „Koliba” – pierwszy dom w stylu zakopiańskim, wzniesiony dla Zygmunta Gnatowskiego przy ul. Kościeliskiej;
• willa „Oksza” – po wybudowaniu znana pod nazwą „Korwinówka”, zachowana do dzisiaj przy ul. Zamoyskiego; POCZYTAJ WIĘCEJ
• dom „Pod jedlami” na Kozińcu – zaprojektowany został przez malarza i krytyka sztuki Stanisława Witkiewicza dla Jana Gwalberta Pawlikowskiego;
• kaplica św. Jana Chrzciciela (1895 1900) w kościele Najświętszej Rodziny przy ul. Krupówki;
• chałupa Gąsieniców-Sobczaków – w 2009 r. w budynku otwarto wystawę Styl Zakopiański – Inspiracje. Prezentuje ona najcenniejsze eksponaty z pierwszej kolekcji sztuki ludowej na Podhalu Marii i Bronisława Dembowskich. W zbiorach znalazły się obrazy na szkle, ceramika, łyżniki, rzeźba, strój, sprzęty pasterskie – o ozdobnej formie i bogatym zdobnictwie; POCZYTAJ WIĘCEJ
• cmentarz na Pękowym Brzyzku – spoczywają tutaj ludzie niezwykli i całkiem zwyczajni, artyści, ratownicy, politycy, sportowcy. Są tu prochy zmarłych z dala od ojczyzny i prochy tych, którzy całe swe życie związali z Zakopanem. Spoczywa tutaj pierwszy proboszcz zakopiański – ks. Józef Stolarczyk, dr Tytus Chałubiński, muzyk Jan Krzeptowski Sabała, pisarz Kornel Makuszyński, artyści rzeźbiarze: Antoni Kenar i Antoni Rząsa. Przeniesiono tutaj po wielu latach prochy osób zmarłych z dala od Zakopanego: Stanisława Witkiewicza, Władysława Orkana, Karola Stryjeńskiego, Kazimierza Dłuskiego i Kazimierza Tetmajera. Zakopiański cmentarz to także niezwykła „galeria”: nagrobki stworzone przez Władysława Hasiora, Antoniego Rząsę, Urszulę Kenar czy Michała Gąsienicę Szostaka są prawdziwymi dziełami sztuki.
• willa „Harenda” –  w budynku mieści się obecnie Muzeum Jana Kasprowicza;
• kaplica św. Krzyża na Kalatówkach.

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 52737

Jak to możliwe? Wszystko za sprawą projektu Łódź Bajkowa, w ramach którego tworzony jest w tym mieście rodzinny szlak turystyczny śladami małych pomników, z których każdy przedstawia innego bohatera znanych animacji.

Serię spotkań z bajkowymi postaciami można rozpocząć z dowolnego miejsca, my jednak swój spacer zaczniemy od pomnika najbardziej oddalonego od centrum miasta. Tuż przy łódzkim ZOO odnajdujemy pomnik Maurycego i Hawranka. Sympatyczni chłopcy zapraszają miejscowych i turystów do odwiedzenia zwierząt w ogrodzie zoologicznym. Aby wycieczka była jeszcze przyjemniejsza i ciekawsza, warto skorzystać z tego zaproszenia. Prosto z ZOO można udać się w kierunku alei Unii Lubelskiej i kąpieliska Fala, aby tam przywitać się z Małym Pingwinkiem Pik-Pokiem. Ten miły maluch został uwieczniony jak płynie na fali, z pewnością nie bez powodu w bliskim sąsiedztwie basenu.

Po dotarciu do centrum, bez problemu odnajdujemy ulicę Piotrkowską. Przed siedzibą Centrum Informacji Turystycznej wita nas wesoła postać Misia Uszatka. Jest to rzeźba, która została odsłonięta jako pierwsza z tego cyklu, w 2009 roku. Słynny miś z klapniętym uszkiem, z planem miasta i plecakiem, zdaje się zwiedzać Łódź razem z nami. Od tego miejsca już tylko kilka kroków dzieli nas od dwóch kolejnych rzeźb. Pierwsza z nich to pomnik Piotrusia, bohatera bajki „Zaczarowany ołówek”. Chłopiec rysuje po budynku Łódzkiego Domu Kultury (ul. Traugutta 18) i wraz ze swym psem – zdającym się wyskakiwać z obrazka – przypomina nam o magii zaklętej w historii o niezwykłym ołówku. Całkiem niedaleko, przy Parku im. Henryka Sienkiewicza i pobliskiej szkole podstawowej, możemy spotkać kolejnego przyjaciela – Plastusia. Dzierży on w ręku szkolny dzwonek i opiera się o swój pamiętnik, dzięki któremu każdy maluch poznał jego szkolne przygody.

Następnie, idąc przez park i dalej w kierunku Muzeum Kinematografii, trafimy na rzeźbę przedstawiającą kota Filemona i jego towarzysza – Bonifacego. Zwierzaki bawią się kłębkiem wełny tuż przy wejściu do budynku. Stąd już tylko próg dzieli nas od urozmaicenia sobie wycieczki wizytą w tym muzeum, które znajduje się w pięknym pałacyku Karola Scheiblera.

W tej samej okolicy rozśpiewany Wróbelek Ćwirek zaprasza przechodniów do Palmiarni. Ćwirek na stałe zagościł w gniazdku zbudowanym w rozwidleniu niziutkiego drzewka. Wizyta w ogrodzie botanicznym to doskonałe dopełnienie odwiedzin u Ćwirka.

Na sam koniec, aby odwiedzić wszystkich bohaterów dzieciństwa uwiecznionych na ulicach Łodzi, pozostaje nam udać się do Skansenu Łódzkiej Architektury Drewnianej. Tam przywitać możemy Trzy Misie. Misia, Bartek i Kuba wołają do nas i machają ze szczytu małej skały, na której stoją

Ta trasa to nie tylko powrót do dzieciństwa dla fanów twórczości studia Se-ma-for i frajda dla maluchów, ale także szlak nakłaniający do zobaczenia ciekawych miejsc w Łodzi, której być może nie znamy od tej strony. Rzeźby są ulokowane w miejscach atrakcyjnych dla turystów i związanych z łódzkim przemysłem filmowym. Mają one przypomnieć mieszkańcom i przyjezdnym o ważnym aspekcie produkcji filmowej, jakim jest animacja. Znani bohaterowie wieczorynek wywołują uśmiech na twarzach przechodniów i ochoczo pozują ze swymi fanami do pamiątkowych zdjęć.

Docelowo „Łódź Bajkową” ma tworzyć 17 rzeźb (wszystkie z brązu). W ramach projektu wyemitowana została też lokalna moneta – „Łódka” – z podobiznami wybranych bajkowych postaci.

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 42618

Trasę szlaku można podzielić na 5 spacerów, o łącznej długości 3 km. Oprócz miejsc, które stanowiły tło dla historii znanych z dużego ekranu, atrakcją są także instytucje i historyczne obiekty związane z polską kinematografią.

Szlak ten jest dobrym sposobem na spędzenie wolnego popołudnia, a dla osób spoza Łodzi jest ciekawą formą zwiedzenia miasta. Miesza się tu historia, dziedzictwo, sztuka, popkultura, dlatego każdy znajdzie coś dla siebie.

Niestety w mieście nie zachowało się wiele śladów istnienia społeczności żydowskiej. Dlatego też w ostatnich latach powstało klika projektów mających na celu przywrócenie pamięci o historii Białegostoku. Na przełomie 2007 i 2008 r. stworzono Szlak Dziedzictwa Żydowskiego w Białymstoku. Jest to pierwszy szlak tematyczny w mieście.

Na trasie Szlaku znajduje się 36 obiektów, m.in. synagogi, cmentarze i kamienice. Całość została szczegółowo i bardzo ciekawie opisana w przewodniku historycznym wydanym przez Fundację Uniwersytetu w Białymstoku Universitas Bialostocensis. Broszura ma także angielską wersję językową. Stare fotografie, historie obiektów i krótkie biografie osób z nimi związanych sprawiają, że przewodnik jest naprawdę wartościowy nie tylko dla turystów, ale również dla mieszkańców miasta, którzy chcą się dowiedzieć czegoś więcej na temat jego przeszłości. Dobrze przygotowane informacje o obiektach, a także różne ciekawostki zawarte w przewodniku przypominają historię miasta, a także pozwalają utrwalić pamięć o społeczności żydowskiej w nim mieszkającej.

Przyjeżdżając do Krakowa zaledwie na parę dni, nie można zobaczyć wszystkiego. Ale jak wybrać te miejsca, które naprawdę warto zwiedzić? Pomocą może być szlak „Hity krakowskich muzeów”. Powstał on, aby zachęcać do obejrzenia najcenniejszych i najciekawszych eksponatów ze zbiorów kilkunastu krakowskich muzeów oraz Muzeum Żup Krakowskich i Kopalni Soli w Wieliczce.

Szlak jest promowany przez broszurę zawierającą opisy wszystkich znajdujących się na nim obiektów. Można się z niej dowiedzieć również o godzinach otwarcia muzeów i ich wystawach stałych. Na końcu znajduje się praktyczna mapka. Informacje zawarte w tym krótkim przewodniku są bardzo przydatne dla turystów. Korzystanie z nich ułatwia poruszanie się po szlaku osobom, który pierwszy raz przyjechały do Krakowa, jak również jego mieszkańcom. Broszurę można znaleźć zarówno w Punktach Informacji Turystycznej, jak i w Internecie.

Dzięki szlakowi „Hity krakowskich muzeów” każdy może znaleźć najciekawszą dla siebie wystawę. Jest to niewątpliwie duża pomoc dla turystów, którzy podążając szlakiem, mogą odwiedzić najbardziej znane krakowskie muzea i zobaczyć najcenniejsze eksponaty.

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 34975

Nie jest to typowy szlak związany z biografią danej osoby. Twórcy zaplanowali trasę krajoznawczą pokazując nam zabytki, które pojawiały się na przestrzeni kilkudziesięciu lat, a więc nie tylko te, które można wiązać z czasami Generała Bema.

Zwiedzanie szlaku można rozpocząć przy pętli tramwajowej w Borku Fałęckim lub 7 km dalej, na stacji PKP Kraków-Sidzina. Powrót do Krakowa przewidziano pociągiem ze stacji Radziszów (linia Kraków Płaszów – Zakopane). Osoby chcące wrócić do Krakowa na rowerach – będą miały do pokonania dodatkowe 20 km.

Od pętli tramwajowej w Borku Fałęckim szlak biegnie chodnikiem do ulicy Goryczkowej, następnie skręca w lewo w ulicę Żywiecką. Przed skrzyżowaniem z ulicą Zawiłą mija się pomnik upamiętniający miejsce dawnego hitlerowskiego obozu karnego – Stalag 369. Na pobliskiej Górze Borkowskiej zwiedzić można kościół pw. Matki Bożej Zwycięskiej – wzniesiony w 1936 r. oraz dwór z poł. XIX w. (obecnie: Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin PAN) – usytuowany w zabytkowym klasycystycznym parku z kaplicą.
Dalsza trasa wiedzie przez Kobierzyn, gdzie znajduje się Szpital Neuropsychiatryczny im. J. Babińskiego, który powstał w latach 1912 – 1917. Na obszarze ok. 20 ha znajdują się zabudowania i park z kaplicą, wpisane do rejestru zabytków. Podczas II wojny światowej po wymordowaniu pacjentów, zakwaterowano tu formacje Hitlerjugend, potem kompleks zamieniono na szpital wojskowy.

Pokonując ulice: Zawiłą, Babińskiego, Spacerową i Działowskiego, dojeżdża się do stacji PKP Kraków-Sidzina – dawnej wsi, w XI w. należącej do opactwa tynieckiego. Ulicami: Prażmowskiego, Nałkowskiej i Żyzną szlak wiedzie na południe. W pobliżu miejscowej szkoły znajduje się klasycystyczny dworek ze spichlerzem i parkiem w stylu włoskim z licznymi pomnikami przyrody (obecnie: stanowi własność prywatną z artystyczną pracownią odlewniczą – Pegaz).

Na grzbiecie libertowskim trasa skręca w lewo. Przejeżdżając przez Libertów podziwiać można nowoczesny kościół pw. św. Brata Alberta i położony niedaleko niego dwór z początku XIX w., otoczony parkiem krajobrazowym ze starodrzewem.

Dalej szlak skręca w prawo i przez pola prowadzi do drogi Kraków – Zakopane. Po jej przecięciu trasa wiedzie w kierunku wsi Gaj, w XI w. należącej do benedyktynów z Tyńca. Na miejscu drewnianego kościoła z XIII w. wzniesiono w 1626 r. kolejny z cudownym obrazem Matki Boskiej Gajowskiej, przebudowany w XVII w. w stylu barokowym. W tej miejscowości zachował się jeden budynek z dawnych zabudowań dworskich rodziny Bemów. Przy Zespole Szkół im. Jana Pawła II znajduje się granitowa tablica w formie otwartej księgi upamiętniająca pobyt gen. Bema w Gaju w latach 1801-1809.

Po przebyciu kilkuset metrów dociera się do centrum Mogilan. W tej wsi warto zwiedzić kościół i dwór klasycystyczny z XVIII w. z parkiem w stylu francuskim, gdzie wybudowano kopiec parkowo-widokowy (wysokość ok. 3 m). Z Mogilan szlak prowadzi do stacji PKP Radziszów.

Wycieczka ta to podróż krajoznawcza z historią w tle. W trakcie jej trwania podziwiamy piękno podkrakowskich terenów i zabytki o długiej historii. Szlak daje możliwość aktywnego spędzenia czasu z rodziną, łączącego młodsze i starsze pokolenie.

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 34353

Bogactwem Krakowa są liczne muzea, których zbiory stanowią pamiątki różnych epok, a Młoda Polska ma tutaj swoje szczególne miejsce. W obiektach tych, możemy oglądać prace znakomitych twórców – dzieła malarskie, projekty oraz realizacje witraży, grafiki użytkowe, rzemiosło artystyczne, przedmioty codziennego użytku, scenografie i kostiumy teatralne oraz wiele innych. Placówki te prezentują dziedzictwo największych przedstawicieli polskiego modernizmu, którzy swoje artystyczne życie związali z Krakowem – Stanisław Wyspiański, Władysław Podkowiński, Józef Pankiewicz, Leon Wyczółkowski, Józef Mehoffer oraz wielu innych przedstawicieli różnych dziedzin sztuki. W ramach szlaku możemy zobaczyć także secesyjną architekturę oraz aranżacje wnętrz urządzonych we wspomnianym stylu.

Sztuka jest barometrem kultury – jak głosi znana sentencja – co doskonale pokazał trwający niemal trzy dekady modernizm.

Choć dominowało poczucie osamotnienia, przekonanie o bezkresie ludzkiego cierpienia, niemocy człowieka, wszędzie widoczny był nastrój pesymizmu, przemijania, atmosfera dekadencji, to jednak realizowano różne tendencje malarskie (impresjonizm, symbolizm, dekoracyjność secesji, ekspresjonizm).

(Źródło)

W czasie niepewności, zwątpienia, zaniku wiary i kryzysu wszelkich wartości dla artystów sztuka pozostała jedną wartością. Natura, człowiek, kobieta, Daleki Wschód, ludowe baśnie, legendy, mitologie, sztuka średniowiecza należały do najczęściej pojawiających się motywów w sztuce.

Fin de siècle – koniec XIX wieku i pierwsze lata wieku XX – określa się epoką dekadentyzmu i nihilizmu, bowiem ten przełomowy czas okazał się kryzysem kultury, który dosięgną także polską inteligencję. Polskim lekarstwem na upadek kultury i wartości miał być zwrot w stronę macierzystego folkloru. Ludomania – tak nazwano ten młodopolski nurt ideowo-artystyczny – ukierunkowana na kulturę ludową, odznaczała się wyjątkowym zainteresowaniem życiem polskich chłopów. Efektem owej fascynacji wsią była m.in. potrzeba gromadzenia pamiątek etnograficznych, których pokaźną i cenną kolekcję mamy dzisiaj w krakowskim Muzeum Etnograficznym.

Ciekawym obiektem na szlaku jest unikalne w skali Polski muzeum witrażu – to pracownia, w której artyści i rzemieślnicy współpracowali dla osiągnięcia najwyższej klasy dzieł. Efekty pracy twórców przełomu wieków możemy podziwiać w krakowskich świątyniach i kamienicach, nie dziwi już fakt, iż niektórzy moderniści zabiegali o podniesienie rzemiosła artystycznego do rangi sztuk pięknych.

Dekadencka aura nie ogarnęła wszystkich. Na przełomie wieków wciąż żywa była nadzieja Polaków na wyzwolenie Ojczyzny z sideł zaborców. Ogromną rolę w przypominaniu i uświęcaniu wartości narodowych odegrała sztuka młodopolskich artystów. W tym kontekście szczególną postacią, której wspomnienie wielokrotnie powraca w ramach szlaku jest Stanisław Wyspiański – wszechstronny i niezwykle płodny twórca, postać szalenie ważna dla polskiego odrodzenia narodowego. Tutaj, w Krakowie – rodzinnym mieście Wyspiańskiego – mamy okazję przyjrzeć się jego malarstwu, zobaczyć kostiumy i scenografie teatralne, projekty witraży, meble i inne elementy wyposażenia wnętrz oraz wiele rozmaitych pamiątek po artyście.

Dlaczego warto wybrać się na szlak? Ponieważ, poza walorami poznawczymi i estetycznymi, obcując ze sztuką mamy możliwość stworzenia własnych definicji modernizmu, dekadentyzmu, ludomanii czy secesji. Należy jednak pamiętać, iż będą to pojęcia modernizmu, dekadentyzmu, ludomanii i secesji w wersji polskiej, w wersji krakowskiej. Dodatkowym atutem szlaku jest usytuowanie obiektów w historycznym centrum miasta, dzięki czemu atrakcją może stać się sam spacer między muzeami.

Trasa jest dostępna w formie aplikacji na urządzenia mobilne w serwisie Traseo.pl
Kod trasy: 34274