Zapraszamy na spacer śladami kultu świętych Mikołaja i Kingi – patronów bocheńskich górników.

Naszą wycieczkę rozpoczynamy na Plantach Salinarnych – między ulicami Gołębią, Bernardyńską i Regis znajduje się Zaułek św. Mikołaja.

Na ścianie budynku znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca tego świętego. Mikołaj żył na przełomie III i IV wieku w Azji Mniejszej, był biskupem Miry (dziś miasto w Turcji). Święty Mikołaj jest patronem m.in.: bednarzy, dzieci, panien bez posagu pragnących wyjść za mąż, flisaków, więźniów, strażników, cukierników, studentów, żeglarzy, kancelistów parafialnych oraz górników.

Udajemy się schodkami na ulicę Bernardyńską. Przed nami widzimy prawdziwy skarb architektury Bochni – bazylikę pw. św. Mikołaja.

Jeszcze przed nadaniem Bochni praw miejskich, istniał tu drewniany kościółek pw. św. Mikołaja, ufundowany przez księżną Grzymisławę – matkę Bolesława Wstydliwego. Patronat św. Mikołaja ma związek z odkryciem w Bochni soli. Istotną rolę w uruchomieniu pierwszej kopalni w Bochni odegrali cystersi z Wąchocka, których konwent był filią znanego opactwa cysterskiego w Morimond we Francji, specjalizującego się w górnictwie. Na zachodzie Europy wezwanie św. Mikołaja było wtedy niezmiernie popularne. Św. Mikołajowi – patronowi górników – powierzano kościoły, kaplice, a nawet całe kopalnie.

We wnętrzu zwróćmy uwagę na wspaniały XVIII-wieczny ołtarz główny z obrazem św. Mikołaja. Na malowidle widzimy postać św. Mikołaja trzymającego Ewangelię, na której leżą trzy złote kule, podarowane przez Świętego jako posag biednym pannom. W tle znajduje się okręt, który przypomina o cudzie ocalenia statku przez św. Mikołaja.

Spróbujmy teraz odnaleźć kaplicę św. Kingi. W niej znajduje się obraz zaprojektowany przez Jana Matejkę, a namalowany przez Władysława Rossowskiego. Przedstawia on Kingę, przed którą leży bryła soli i pierścień. Jest to nawiązanie do znanej legendy o odkryciu soli w Bochni. W nawie południowej, nad wejściem do kaplicy Matki Bożej Różańcowej znajduje się malowidło ścienne, autorstwa Piotra Korneckiego, ilustrujące legendę o pierścieniu księżnej Kingi.

Udajemy się na wzgórze ulicą Bernardyńską. W ogrodzie przy domu nr 10 znajduje się kamienna figura świętej Kingi.

Rzeźba przedstawia Świętą trzymającą bryłę kościoła, co nawiązuje do jej domniemanej fundacji murowanego kościoła św. Mikołaja w Bochni.

Na końcu ulicy znajduje się kościół pw. św. Stanisława Kostki, wybudowany w latach 1932–1937.

Naszą uwagę skupimy na ciekawym wnętrzu kościoła, a szczególnie na wspaniałych XX-wiecznych witrażach.
Jeden z nich, na ścianie północnej, przedstawia św. Kingę jako zakonnicę. Kinga, po śmierci męża, Bolesława Wstydliwego, wstąpiła do zakonu klarysek w Starym Sączu, który sama ufundowała.

Charakterystyczny strój tego zakonu to: czarna tunika, welon oraz białe zawicie głowy okrywające czoło, policzki i szyję (w średniowieczu w ten sposób kobiety wyrażały skromność i oddanie się poślubionemu).

Czas spaceru: 45 min.

---

Bibliografia:

• Flasza J., Bochnia. Przewodnik po mieście, Bochnia 1998
• www.bochnia.pl

 

Materiał przygotowany w ramach projektu Pierścień św. Kingi – edycja 2008