Zapraszamy na wędrówkę po malowniczym Dębnie w poszukiwaniu przedstawień świętych. W drodze na kościelne wzgórze warto się zatrzymać przy cmentarzu. To właśnie tutaj można zobaczyć figurkę Chrystusa Frasobliwego.

Postać z cierniową koroną siedzi podparta, a jej ciało nosi ślady biczowania.

Na szczycie wzgórza znajduje się kościół pw. św. Małgorzaty (pierwotnie św. Trójcy). Wewnątrz świątyni można podziwiać XVIII-wieczny krucyfiks na belce tęczy. Ołtarze boczne ozdabiają figurki świętych. Wśród nich łatwo odszukać m.in. postaci: św. Franciszka odzianego w brązowy, przepasany sznurem habit, patrona wielu zakonów oraz ekologów, św. Katarzyny Aleksandryjskiej – patronki zakonu katarzynek, oraz adwokatów i filozofów, a także wizerunek św. Antoniego z Dzieciątkiem – patrona górników i małżeństw. W ołtarzu głównym znajduje się tryptyk św. Trójcy, a ponad nim witraż z wizerunkiem patronki kościoła – św. Małgorzaty ze smokiem. Uwagę przykuwa polichromia zdobiąca ściany boczne świątyni, przedstawia ona żywot św. Małgorzaty.

Św. Małgorzata żyła w Antiochii w III wieku. Jako młoda dziewczyna przyjęła chrzest i złożyła śluby czystości. W Małgorzacie zakochał się rzymski namiestnik, który chciał ją pojąć za żonę, jednak wcześniej musiałaby się wyrzec wiary w Chrystusa. Małgorzata odmówiła, wzbudzając gniew namiestnika, który skazał ją na tortury. Była bita rózgami oraz żelaznymi hakami, następnie zamknięto ją w więzieniu. Tam ukazał się jej szatan pod postacią ognistego smoka. Małgorzata spojrzała na bestię, przeżegnała się i śmiało postawiła nogę na karku potwora. Bestia zniknęła, a celę więzienną zalała niezwykła jasność. Ponownie poddano Małgorzatę torturom. Położono ją na rozgrzanych blachach, a później wrzucono do kadzi z zimną wodą. Wtedy zatrzęsła się ziemia, a z nieba dał się słyszeć anielski głos. Zdesperowany namiestnik rozkazał ją ściąć.

Wychodząc z kościoła, widać namalowane na ścianie obok drzwi do świątyni wizerunki świętych: św. Krzysztofa, św. Barbary, św. Zofii z córkami: Wiarą, Nadzieją i Miłością, oraz św. Kazimierza królewicza.

[Jeśli bramy kościoła są zamknięte, należy udać się na plebanię, gdzie przechowywany jest klucz do zabytkowej świątyni.]

Niedaleko znajduje się rzeczka Niedźwiedź oraz krzyż.

Zgodnie z legendą, to właśnie w tym miejscu pierwotnie miał stanąć murowany kościół. Jednak zwożone tu z pobliskiego kamieniołomu bryły kamienia w cudowny sposób przenosiły się na wzniesienie, które zostawiliśmy już za sobą, gdzie ostatecznie stanęła świątynia.

Przekroczywszy most, skręcając w prawo i wąską ścieżką usytuowany jest pomnik św. Kingi.

Postać odziana jest w habit zakonu klarysek, a w rękach trzyma krzyż. Figura stoi w miejscu legendarnej bitwy dębnian, którzy obronili księżną Kingę przed Tatarami podczas ich trzeciego najazdu na Polskę.

Aleja jesionowa prowadzi nas z powrotem do zamku. W obrębie parku zauważyć można figurę św. Jana Nepomucena, który poniósł męczeńską śmierć w wodach Wełtawy, gdyż nie chciał wyjawić tajemnicy spowiedzi żony Wacława, króla Czech.

Postać trzyma w rękach krzyż oraz palmę męczeństwa. Zgodnie z tradycją chrześcijańską, figury przedstawiające tego świętego stawia się w pobliżu rzeki, aby chronić mieszkańców przed jej wylewami.

Czas spaceru: 30 min.

---

Bibliografia:

• Janicka-Krzywda U., Patron, atrybut, symbol, Poznań 1993
• Kubalska-Sulkiewicz K., Bielska-Łach M., Manteuffel-Szarota A. (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 1996
• Luchter-Krupińska L., Budowle sakralne Dębna, Tarnów 2004
• Luchter-Krupińska L., Dębno – przewodnik, Tarnów 2006
• Luchter-Krupińska L., Poczet pań i panów na Dębnie, Tarnów 2005
• Zaleski W., Święci na każdy dzień, Warszawa 1997

 

Materiał przygotowany w ramach projektu Pierścień św. Kingi – edycja 2008